σπείρα κραμάτων αλουμινίου 5182 3004 7075 15 σπείρες φύλλων υλικού κατασκευής σκεπής αργιλίου υδρορροών ίντσας

Σπείρα κραμάτων αλουμινίου 7075 για τη βιομηχανία υλικού κατασκευής σκεπής κατασκευής διακοσμήσεων

Ο ελλοχεύων πυρήνας κάτω από το κοχύλι σθένους του αλουμινίου είναι αυτός του προηγούμενου ευγενούς αερίου, ενώ εκείνοι του βαρύτερων γαλλίου, του ίνδιου, του θαλλίου, και του nihonium congeners του περιλαμβάνουν επίσης ένα γεμισμένο δ -δ-subshell και σε ορισμένες περιπτώσεις ένα γεμισμένο φ -φ-subshell. Ως εκ τούτου, τα εσωτερικά ηλεκτρόνια του αλουμινίου προστατεύουν τα ηλεκτρόνια σθένους σχεδόν τελείως, αντίθετα από εκείνους των βαρύτερων congeners του αλουμινίου. Ως τέτοια, το αλουμίνιο είναι το πιό ηλεκτροθετικό μέταλλο στην ομάδα του, και το υδροξείδιό του είναι στην πραγματικότητα πιό βασικό από αυτό του γαλλίου. Το αλουμίνιο αντέχει επίσης τις δευτερεύουσες ομοιότητες στο βόριο μεταλλοειδούς στην ίδια ομάδα: AlX3 οι ενώσεις είναι σθένος ισοηλεκτρονιακό στις ενώσεις BX3 (έχουν την ίδια ηλεκτρονική δομή σθένους), και οι δύο συμπεριφέρονται ως οξέα του Lewis και εύκολα συμπλέγματα μορφής. Επιπλέον, ένα από τα κύρια μοτίβα της χημείας βορίου είναι κανονικές icosahedral δομές, και το αλουμίνιο διαμορφώνει ένα σημαντικό μέρος πολλών icosahedral quasicrystal κραμάτων, συμπεριλαμβανομένης της κατηγορίας Al-ZN-MG.

Τα πρώτα 7075 αναπτύχθηκαν στο μυστικό από μια ιαπωνική επιχείρηση, μέταλλο Sumitomo, το 1935, αλλά αντιστροφή που κατασκευάστηκε από Alcoa το 1943, ύστερα από να εξετάσουν ένα συλλήφθείτ ιαπωνικό αεροσκάφος. 7075 τυποποιήθηκαν για την αεροδιαστημική χρήση το 1945. 7075 χρησιμοποιήθηκαν τελικά για την παραγωγή πλαισίων αέρος στο αυτοκρατορικό ιαπωνικό ναυτικό.